Православна црква денеска го одбележува споменот на Свети Мартин Исповедник
Свети Мартин Исповедник стана папа на 5 јули 649 година, токму во времето на жестоката расправија меѓу православните и еретиците монотелити (едноволни).
Во тоа време цар бил Констанс II, внук на Ираклиј, а цариградски патријарх Павле. За да воспостави мир во црквата , самиот император ја напишал книшката Гипос, која многу им се допаднала на еретиците.
Папата Мартин свика собор од сто и пет епископи, на кој оваа книга на императори беше осудена. Во исто време, папата му напиша писмо на патријархот Павле, барајќи од него да се држи до чистата православна вера и да го советува царот да се откаже од еретичката мудрост.
Тоа писмо ги налутило и патријархот и царот. И царот испрати некого, војводата Олимпија, во Рим, да го донесе папата врзан во Цариград. Војводата не се осмелува да го врзе папата, туку убедува војник да го убие со меч во црквата. Но, кога војникот влегува во црквата со скриен меч, тој одеднаш ослепува.
Така, по Божја Промисла, Мартин ја избегна смртта. Во тоа време Сарацените ја нападнале Сицилија, а војводата од Олимпија отишол во Сицилија, каде што умрел.
Потоа, со заговор на патријарх-еретикот Павле, царот испратил друг војвода Теодор да го врзе и да го доведе папата под обвинение дека тој, папата, е во дослух со Сарацените и дека не се поклонува на Пречистата Богородица. Кога војводата пристигнал во Рим и го прочитал обвинението против папата, овој му одговорил дека тоа е клевета, дека нема заедница со Сарацените, противниците на христијанството, „а Пресвета Богородица, ако некој не и се поклонува, не признава и не ѝ се поклонува, нека биде проклет во овој век и во идниот век“.
Но, тоа не ја менува одлуката на војводата. Папата беше врзан и доведен во Цариград, каде долго лежеше во затвор, мачен од мака и глад, сè додека конечно не беше осуден на прогонство во Херсон, каде што живееше две години и заврши со предавање на душата на Господа, за кого многу страдаше, во 655 година. Покајаниот Павле две години пред него ди.
И кога царот го посети пред неговата смрт, тој ја сврте главата кон дуварот и плачеше, признавајќи дека многу му згрешил на папата Мартин и го молеше царот да го ослободи Мартин.
Се верува дека на овој ден оние кои биле неправедно наклеветени треба да се посветат на молитвата .
