Тоа е празник што го претставува роденденот на христијанската црква и се слави на 50-тиот ден по Велигден, па затоа се нарекува и Педесетница.
По Христовото вознесение, учениците останале во Ерусалим и во една соба на Сион често се собирале и се молеле заедно на Бога, со нетрпение очекувајќи го ветениот Утешител, Светиот Дух, кој излегува од Отецот.
Местото на Јуда Искариот меѓу дванаесеттемина беше исполнето со коцка – Матиј. На Педесетница, сите беа заедно, кога татнеж ја исполни целата куќа и се појавија огнени јазици и се спуштија врз секој од апостолите. Откако излегоа на покривот на куќата, тие зборуваа и им проповедаа на собраните луѓе на јазици што не ги знаеја дотогаш, така што сите собрани, дури и неверниците, ги разбраа. Три илјади луѓе на овој ден поверуваа во проповедта на апостолот и беа крстени.
Овој ден се смета за ден на раѓање на Христовата Црква.
Исто како што на празникот Педесетница, Евреите, а со тоа и апостолите на таа Педесетница, ги украсувале своите куќи со гранки, цвеќиња и трева, сеќавајќи се на времето кога по ропството талкале со Мојсеј во пустината и живееле во колиби направени од гранки и лисја, така и денес, на празникот Слегување на Светиот Дух врз апостолите на Православната Црква, тие се исполнети со трева и цвеќиња од кои се ткаат венци.
Народни верувања
Народните верувања на овој ден се различни во различни делови на Србија, но има и такви што „се совпаѓаат“.
На вториот ден од Задушницата, во никој случај не треба да се работи ништо во куќата освен тешка работа, дури ни со игла, бидејќи ваквото однесување се смета за непочитување на апостолите и светците и необрнување внимание на нивните зборови.
Во Западна Србија, од друга страна, вообичаено е на овој ден членовите на домаќинството да се сетат на оние што починале во таа година и да им подготват симболичен оброк со цел да го заштитат домот од зли сили! Исто така, вообичаено е да се служи храна (панаија) за душата на починатиот на самата могила.
