Искуствата на луѓето кои се грижеле за постари родители се различни.
Денес, кога повеќето луѓе работат до 65-годишна возраст, па дури и подолго, грижата за болните и изнемоштени родители станува голем предизвик затоа што не е лесно да се балансира потребната грижа со сопствениот живот и кариера. Многумина сведочат дека во такви ситуации се откажале од речиси се и целосно се посветиле на грижата за својот болен родител.
И покрај тешкотијата на одлуката да се жртвува сè за да се грижи за родител , повеќето од оние кои го сториле тоа нагласуваат дека тие моменти, колку и да биле тешки, им донеле бесценети спомени и длабока врска со нивниот родител, и дека никогаш не зажалиле за својата одлука. Прочитајте неколку такви сведоштва на платформата Quora.
Враќање од странство
„Бев потпретседател на инженерскиот оддел во една компанија. Во тоа време мајка ми заболела од рак, а мојата помала сестра и нејзиниот сопруг, кои живееле во нејзина близина, требало да се грижат за неа и редовно да ја посетуваат.
„Меѓутоа, во пракса изгледаше поинаку од секој договор и разговор. Сакаа мајката да им го пренесе целиот имот, а потоа планираа да ја сместат во старечки дом. , а нивните постапки речиси хистерични“, пишува овој син.
„Се обидоа на сите можни директни и индиректни начини да ја натераат да се согласи да ги потпише документите и да оди во домот, дури еднаш донесоа полиција кај неа. Мојот помал брат, кој ја посети мајка си и беше сведок на една од сцените, беше шокиран од она што го виде, мајка ми никогаш не ни спомна ништо од тоа наредба за ограничување“.
Јасно ми беше, вели, дека мора да направи нешто. Другите членови на семејството не можеле да му помогнат, па тој ја презел одговорноста, ја напуштил работата и се преселил кај мајка си каде поминал три години грижејќи се за неа и одржувајќи го нејзиниот дом.
“Тие три години живот ми донесоа измешани чувства. Сепак, едно е сигурно – тоа искуство ми овозможи да се зближам со мајка ми во нејзините најтешки моменти, а тие спомени никогаш нема да ги заборавам. Ние самите сме одговорни за нашите животи. и ако дојде денот да преземеме одговорност за слаб родител, мора да постапиме, вака или онака, јас лично не се каам што жртвував три години за мајка ми“, напиша овој син.
„Ја затворив операцијата“
Друг син го сподели своето искуство со грижата за болна мајка. “Да, решив да се жртвувам, да ја напуштам работата и да се грижам за мајка ми во терминалната фаза на болеста. Мајка ми жртвуваше се во својот живот за семејството. Таа остави престижна професорска кариера за целосно да се посвети на улогата на мајка на три деца и за поддршка на татко ми, кој имаше стресна и напорна работа како лекар .
„Работев во странство каде што имав добро воспоставена медицинска ординација, а моите деца беа на училишна возраст кога пристигна страшната вест. Имено, на мајка ми и беше дијагностициран рак на дебелото црево во терминална фаза. Како син единец со медицинско образование (таткото имаше веќе почина), јас не се двоумев, ја затворив ординацијата, го преселив семејството , гледајќи наназад, знам дека ја донесов вистинската одлука“, сведочи тој.
Се разболев со татко ми
Тогаш сведочела една жена, која била толку исцрпена од грижата за својот болен татко што и самата на крајот се разболела. „Потрошив седум години од мојот живот грижејќи се за татко ми, кој боледуваше од деменција и претрпе неколку мозочни удари. Поради тоа и самата се разболев и страдав десет години (прво со погрешна дијагноза). Таа грижа ме чинеше скапо. но не се каам никој друг не можеше или не сакаше да се грижи за него, а по прилично тежок живот, тато почина мирно, држејќи ме за рака.
