МОНАК АРСЕНИЈЕ ЈОВАНОВИЌ: Проблем во семејството настанува кога жената ќе ги изгуби овие два квалитета

- Advertisement -

МОНАК АРСЕНИЈЕ ЈОВАНОВИЌ: Проблем во семејството настанува кога жената ќе ги изгуби овие два квалитета.Монахот Арсеније Јовановиќ од Острог не е обичен монах, тој е сестрана, повеќедимензионална, харизматична личност, писател, успешен сликар, а по професија стоматолог.

Тој е православен учител, ментор, проповедник, православен психолог, филозоф кој држи духовна проповед на специфичен начин, со практично исповедање пред присутните присутни. А неговата исповед е толку моќна и поучна бидејќи е лична и искрена, пишува srpskiglas.com.au.

Неодамна, во едно од своите интервјуа, тој се осврна на најраспространетата болест на современото општество – депресијата и ја откри причината зошто оваа пандемија не престанува. Тајната е во една работа!Брзината што ја живееме и која ни се наметнува води, вели, до психијатрија, до дилер, до бордел или до ресторани:

- Advertisement -

„Зошто луѓето на Запад се со прекумерна тежина? Затоа што нивната душа е бескрајно гладна, а телото им е полно. Тие јадат за да го задоволат својот глад, не физички, туку духовен и не може да се засити со храна во брзата храна“.

Според отец Арсенио, причината за ваквата состојба на работите е недостатокот на љубов.„Нема љубов. Општеството ги оттргнува родителите од дома, тие се преоптоварени, немаат време за деца. Воспитани сме без љубов. Затоа имаме епидемија на ментални болести. Од полесни, како што се анксиозност, стравови и депресија, до најтешки состојби. Сето тоа произлегува од уништувањето на една жена која губи две од нејзините најмоќни оружја: женственост и убавина. Изгубувајќи го контактот со Бога и она што Бог и го дал, таа се натпреварува со маж. Децата растат во таа средина, а кога мајките ја губат женственоста, девојките, нивните ќерки стануваат уште полоши. Машките деца почнуваат да ги мразат мајките кои не ги воспитале да го сакаат женскиот род, а тоа создава средина на насилство во кое мажите малтретираат жени и деца. Се губи секаква мерка“, вели отец Арсенија.

Тој објаснува зошто копјата се кршат најмногу околу младите и зошто и на глобално ниво се прави обид за перфидна контрола врз младите.

„На Правниот факултет во Подгорица редовно се одржуваше трибина која беше затворена по моето предавање каде зборував за зависноста од дрога и рокенролот. Реков дека нашата младина е зомбизирана, дрогирана. На некои луѓе тоа не им се допадна. Зошто? Затоа што младоста е најздравиот дел од општеството. Средовечен маж е уценуван од работа и деца. Младите се растоваруваат и можат да иницираат промени. Системот го знае тоа и не сака да се слушне вистината. Се сеќавам на моето време. Водачите на најголемите рокенрол бендови беа изманипулирани од системот. Мислеа дека се борци, некои бунтовници, всушност системот преку нив ја контролираше младината. Децата доаѓаат на концерт, се разнесуваат, се покажуваат, велат: „Колку сме добри во овој мек комунизам“, а не се бунат. Потоа ставаат повеќе лекови во нив и ја завршуваат работата“.

Отец Арсеније вели дека во ова време нашата православна црква, односно свештениците мора да биде поподготвена да им даде одговори на младите.

„Не знаеме ни што е православие. Дури и многу наши свештеници не знаат каква моќ поседува Православието. Им доаѓа млад човек со проблеми, го праќаат на психијатрија. Тие не знаат дека молитвата е таа што има моќ на исцелување. Дури и некои во Црквата не се свесни за тоа. Кога ќе ми дојде млад човек со проблеми, молитвата е крајната терапија. Имаме физиолошки и духовен имунитет. Духовниот имунитет нè штити од демонски сили, исто како што физиолошкиот имунитет не штити од вируси. Молитвата го истерува злото и не подготвува за врвна средба кога нашето срце ќе престане да чука, кога нашиот дух, душа и личност се подготвуваат за ново раѓање. Молитвата ги менува законите на времето и законите на физиката. Го забавува стареењето. Пустиниците живееле 100-120 години. Молитвата е најдобриот ботокс“, објаснува отец Арсенија и додава дека на Црквата и е потребна поактивна мисионерска работа.

„Кога ја објавив книгата „Господ и рокенрол“, некои луѓе ми замеруваа. Ме прашаа кој ќе го прочита. А младите си споделија меѓу себе, колку од нив се дрогираа по мојата книга. Мора да живееме во ова време, а не во средниот век“, вели нашиот соговорник.

Има, вели тој, современи, образовани свештеници, способни да им се обраќаат на урбаните млади на нивниот јазик.

„Треба да знаете за култура, уметност, музика, наука, за соговорникот да види дека знаете низ што поминува. Не е доволно само да се зборува за тоа како Христос воскреснал“, објаснува монахот Арсеније.Лекот за се е љубовта, вели на крајот:

„За жал, љубовта се повеќе се поистоветува со страста. Љубов е кога ја сакаме личноста таква каква што е и не се обидуваме да ја промениме. Љубовта е жртва. Во љубовта најмногу треба да бараме од себе, а не од друг. Треба повеќе да размислиме како се однесуваме со саканата личност и тие ќе се однесуваат кон нас на ист начин. Заедничко е со саканата личност и со децата и со родителите и пријателите. И се случува спротивното. Сами си бараме, не даваме, му се жалиме на тој до нас дека не ни го дава тоа што мислиме дека ни припаѓа и настанува раскол. Ако знаеме дека Христос е и меѓу двајца луѓе кои се сакаат, тогаш љубовта, според мене, е целосна“, вели отец Арсенија.

Ние самите правиме пекол, а не Бог

Отец Арсенија објаснува како ние самите го создаваме пеколот со кој се соочуваме во текот на нашиот живот, но и кога срцето ќе престане да чука.

„Ние самите го создаваме пеколот. Бог не го создаде пеколот, ние го создаваме.

Со самоуништувачки живот, зли мисли и дела ги уништуваме душата, срцето и умот, кои соочувањето со божествената, нематеријална светлина по смртта го доживуваат како мачење и пекол. „Како што болниот се крие од сонцето, така и болната душа ја вознемирува и мачи светлината на божествената љубов со која се соочува по смртта на телото“, вели отец Арсенија.

Последни објави

spot_img

Поврзани објави